Kategoria: Owady | Tagi: ameryka, europa, stonka, zamki, ziemniaczana
Stonka ziemniaczana występowała początkowo w Ameryce Północnej i środkowej a obecnie występuje również w Europie. Stonka ma skrzydła w żółtym kolorze na którym jest dziesięć pasów czarnych. Stonka zimuje w glebie na głębokości około dwudziestu centymetrów. Już w kilka dni po opuszczeniu zimowego lokum zaczynają się rozmnażać. Samica składa od czerwca do połowy sierpnia od pięciuset do trzech tysięcy jaj. Larwy żerują na liściach żywiciela przez okres od jedenastu do trzydziestu dni. Potem się przepoczwarzają i dorosłe są po około trzech tygodniach. Stonka żeruje przede wszystkim na ziemniakach. Larwy żywią się ich liśćmi, kwiatami i łodygami. Może to spowodować w skrajnych przypadkach do obumierania roślin a na pewno powoduje zmniejszenie plonów. Zwalczanie stonki polega na opryskach środkami chemicznymi. Zabiegi te powtarza się trzy razy: na wiosnę gdy owady budzą się po zimie i wychodzą na powierzchnię, w momencie gdy larwy zaczynają żerować oraz w momencie gdy wylatuje pierwsze pokolenie młodej stonki.
Chrabąszcz majowy występuje na terenie całej Europy. W Polsce mieszka w lasach, zagajnikach i na polach. Chrabąszcze żerują przede wszystkim na liściach dębów. Można je spotkać również na liściach wierzby, brzozy, jarzębiny, buka, niektórych topól i kasztanowcu. Z gatunków iglastych można je spotkać na modrzewiach, sosnach, świerkach. Przeciętna długość owada dorosłego to dwadzieścia trzydzieści milimetrów. Ciało może mieć ubarwienie od jasnobrunatnego do brunatnego. Odwłok jest połyskujący. Chrabąszcze widać najczęściej od końca kwietnia do nawet lipca. Samica składa jaja partiami po około trzydzieści sztuk. Cykl rozwojowy chrabąszcza trwa około czterech lat od jaja do dorosłego osobnika. Jeśli larwy chrabąszcza występują masowo mogą spowodować uszkodzenie korzeni drzew liściastych. Żerowanie pędraków i larw w szkółkach leśnych powoduje niejednokrotnie masowe usychanie siewek i sadzonek. Aby zapobiec uszkodzeniom najczęściej szkółki umieszcza się z dala od pól, pastwisk i łąk. Również dba się o naturalnych wrogów chrabąszcza (borsuki, jeże).